Datowana na 1906 rok, jest jednym z pierwszych przykładów zastosowania konstrukcji żelbetowej w regionie. Obecny wygląd wieży jest efektem przekształceń z okresu międzywojennego, prawdopodobnie z drugiej połowy lat 30. ubiegłego wieku:
Dostępna ikonografia potwierdza, że jeszcze w początkowym okresie funkcjonowania ewangelickiej szkoły miejskiej, wzniesionej w latach 1931-1932, czasza mieszcząca zbiornik na wodę, obecnie oblicowana cegłą licową i pozbawiona dekoracji poza gzymsem wieńczącym, była tynkowana oraz posiadała dekorację w postaci ośmiu kwadratowych pól rozdzielonych lizenami. U podstawy czaszy występował gzyms arkadowy, tworzący płynne połączenie cylindrycznej formy z ośmiobocznym trzonem:
Obecnie, przez wzrost zieleni wysokiej oraz budowę budynków Zakładu Gospodarki Komunalnej i nowego skrzydła szkoły, wieża jest niewidoczna w popularnym niedgyś widoku od strony ul. Szkolnej.
Sama szkoła powstała wg projektu arch. Waltera Krügera z Berlina, który wraz z bratem Johannem był również współautorem ambasady hiszpańskiej w Berlinie (1938-43) oraz pomnika bitwy pod Tannenbergiem z 1927 r., w 1934 przekształconego przez nazistów w mauzoleum Hindenburga.
Projekt zatwierdzony do realizacji w ramach trwającej właśnie rewitalizacji zabytku zakłada odtworzenie pierwotnych podziałów elewacji widocznych powyżej, oraz wykonanie poziomu widokowego z oknami w miejscu płycin czaszy.
Warto zwrócić uwagę, że układ nośnego szkieletu gładkim opracowaniem powierzchni wyodrębniono od murowanego wypełnienia ścian, wykończonego tynkiem fakturalnym.
Ilustracje opublikowano dzięki uprzejmości Bildarchiv Ostpreussen.